Obecny kościół św. Barbary powstał jako świątynia ewangelicka w latach 1766 - 1768, na miejscu drewnianego domu modlitw z 1747 r. W 1803 r. dobudowano wieżę.
Jest to budowla salowa, założona na planie prostokąta z nieznacznie wysuniętym ryzalitem (szerokości 3 przęseł na dłuższych elewacjach, a na krótszej - od zachodu - 1 przęsła) nakryta naczółkowym dachem łamanym krytym blachą. Elewacje akcentowane lizenami, przy narożach zdwojonymi. Na osi, od wschodu wieża założona na planie kwadratu, na ostatnim ...
Obecny kościół św. Barbary powstał jako świątynia ewangelicka w latach 1766 - 1768, na miejscu drewnianego domu modlitw z 1747 r. W 1803 r. dobudowano wieżę.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Jest to budowla salowa, założona na planie prostokąta z nieznacznie wysuniętym ryzalitem (szerokości 3 przęseł na dłuższych elewacjach, a na krótszej - od zachodu - 1 przęsła) nakryta naczółkowym dachem łamanym krytym blachą. Elewacje akcentowane lizenami, przy narożach zdwojonymi. Na osi, od wschodu wieża założona na planie kwadratu, na ostatnim piętrze przechodząca w ośmiobok, nakryta płaskim, blaszanym daszkiem. Wnętrze oświetlone oknami w dwóch kondygnacjach - w górnej wysokie, zamknięte półkoliście, w dolnej niższe zamknięte łukiem odcinkowym z uszakami, lub o wykroju koszowym. Okna i portale w opaskach z kluczem. Wewnątrz, wzdłuż dłuższych ścian, empory wsparte na filarach. Na nich wspierają się drewniane kolumny podtrzymujące sklepienie kolebkowe. Pomiędzy emporami, od strony wieży, empora organowa z XVIII w. drewnianym, polichromowanym prospektem. Dawniej w 2-kondygnacyjne empory wbudowany był również, typowy dla protestanckich świątyń drewniany, XVIII w., polichromowany zespół ołtarzoambony. (opis pochodzi z : ) |
|||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||