16
 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wg hannibala:
DĘBOWY GAJ POWIAT LWÓWECKI. Pałac w środkowej części wsi. Częściowo uszkodzony w czasie wojny, splądrowany przez Armię Czerwoną, później użytkowany przez miejscowy PGR jako magazyn nawozowy i zbożowy. Ze wspomnień jednego z mieszkańców wynika, że dziura w dachu i zarwany w tym miejscu strop były skutkiem uderzenia bomby, która nie eksplodowała. Ponoć mieszkańcy w zamian za dwa kwintale zboża na zasiew chcieli dach naprawić, na co kierownik PGR-u nie wyraził zgody. Następstwem tej ...
Wg hannibala:
Pokaż więcej
Pokaż mniej
DĘBOWY GAJ POWIAT LWÓWECKI. Pałac w środkowej części wsi. Częściowo uszkodzony w czasie wojny, splądrowany przez Armię Czerwoną, później użytkowany przez miejscowy PGR jako magazyn nawozowy i zbożowy. Ze wspomnień jednego z mieszkańców wynika, że dziura w dachu i zarwany w tym miejscu strop były skutkiem uderzenia bomby, która nie eksplodowała. Ponoć mieszkańcy w zamian za dwa kwintale zboża na zasiew chcieli dach naprawić, na co kierownik PGR-u nie wyraził zgody. Następstwem tej decyzji był systematyczny rabunek i powolna destrukcja pałacu. W 1959 roku władze bez powodzenia usiłowały zainteresować obiektem kuratorium oświaty i wychowania. Udało się natomiast zabezpieczyć część kamieniarki, w tym cenny portal umieszczony w lapidarium Twierdzy Kłodzkiej. W latach 80. w pałacu zachowana była jeszcze kuchnia na parterze i schody wiodące na zrujnowane, pozbawione dachu piętro oraz oficyny i rozległe zabudowania gospodarcze. Wówczas majątek został sprywatyzowany i po kilku latach porzucony, co w latach 90. utorowało drogę do grabieży wyposażenia i cennej kamieniarki, a także rozbiórki budynków na masową skalę. Pomimo wyroków skazujących pałac i folwark zamieniono w przerażające pobojowisko. Spowite obecnie chaotyczną, dziką roślinnością, przywodzi na myśl pozostałości osady opuszczonej przed wiekami. W pałacu bez dachu i stropów fragmentarycznie zachowały się mury obwodowe do wysokości drugiej kondygnacji, przy czym ściana zachodnia istnieje częściowo, rozpadła się południowa. Bardziej niż gruzowisko i resztki sklepień przyziemia zwraca uwagę niezwykły budulec w postaci kolorowego, lokalnego piaskowca. Renesansowy dwór wzniesiono w XVI wieku z inicjatywy Franza von Zedlitza. W 1621 roku rezydencję przebudowano, wtedy też powstał najcenniejszy we dworze manierystyczny portal. Pałac był efektem barokowej przebudowy, którą w 1754 roku przeprowadzono z inicjatywy rodziny von Reichenbach. Rezydencja na planie prostokąta, remontowana jeszcze w XIX i XX wieku, była dwukondygnacyjną budowlą nakrytą dachem mansardowym z umieszczonym centralnie, nietypowym świetlikiem. W bogatym wystroju zewnętrznym przykuwała uwagę półkolista arkada podtrzymująca gzyms z kartuszami herbowymi. Do pałacu przylegały oficyny i rozległe zabudowania gospodarcze otoczone XVII-wiecznym parkiem. Jak dawniej od drogi oddziela majątek pokaźny mur. Fragment książki "Cicha Apokalipsa. Zrujnowane pałace Dolnego Śląska". Premiera, mam nadzieję, jeszcze tej wiosny :) -------- Budynek dworski, wzniesiony w 1620 roku został gruntownie przebudowany w 1754 roku w stylu późnego baroku. Z pierwotnego założenia pozostał jedynie główny portal wejściowy o bogatej architekturze. Uszkodzony w 1945 do chwili obecnej niszczeje. bonczek/hydroforgroup/2005 - "Zabytki Dolnego Śląska" 1962 Ruiny renesansowego dworu z ok. 1525 lub 1560 r., przebudowanego w latach 1618-21 i rozbudowanego na pałac w 1754 r. Budynek był remontowany na przełomie XIX i XX w. w 1945 r. uszkodzony, obecnie w stanie ruiny. Była to budowla założona na rzucie prostokąta, 3-kondygnacyjna, 6-osiowa, z okazałym portalem z lat 1618-21  . Półkolista, zdobiona arkada podtrzymywała gzyms z kartuszami herbowymi. Okna prostokątne i półkoliste. w opaskach kamiennych. Częściowo zachowały się mury nośne i okna w kamiennych obramieniach.
Poniżej pałacu stoją dwie zrujnowane, murowane oficyny: pierwsza z ok. 1620 r. i druga z trzeciej ćwierci XVIII w., z akmiennymi obramieniami okien i portalami oraz murowana stodoła z XIX w. Całość otacza zdziczały park o pow. 2,6 ha, założony w XVIII lub XIX w. o nieczytelnym układzie. Rosną w nim gatunki drzew rodzimych. Od strony drogi mur kamienny z furtą. za "Słownikiem geografii turystycznej Sudetów" red. M. Staffy
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|